ارزیابی تأثیر تمرین حفظ تعادل بر روی بهبود پایداری بیماران مولتیپل اسکلروزیس با استفاده تحلیل غیرخطی سمپل انتروپی

مقدمه: از بین رفتن غلاف میلین در بیماران مولتیپل اسکلروزیس (ms) باعث بروز مشکل در انتقال پیام های عصبی می شود و در نتیجه موجب اختلال در سیستم عصبی-عضلانی ازجمله اختلال در حفظ تعادل شخص بیمار می گردد. اندازه گیری و ارزیابی نوسانات مرکز ثقل بدن در طی فعالیت های گوناگون روش کارآمدی جهت بررسی سیستم عصبی-عضلانی و حفظ تعادل شخص می باشد چرا که تغییرات پیچیدگی نشانه ای از تولید اطلاعات از نوسانات وضعی است. این امر با کمک معیار انتروپی امکان پذیر می باشد و می توان با استفاده از آن میزان پیچیدگی سینماتیک بدن را بررسی کرد. مواد و روش ها: در این بررسی سیگنال تغییرات مرکز ثقل بدن، از 20 شخص مبتلا به بیماری ام.اس، پیش از 24 جلسه تمرینات حفظ تعادل و پس از آن ثبت شد. این تغییرات با دو روش تحلیل انتروپی مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: پس از 12 هفته انجام تمرینات، نتایج هر دو روش تحلیل، افزایش معنادار میزان انتروپی محاسبه شده از نوسانات مرکز ثقل بیماران را نشان داد (افزایش پیچیدگی در سیگنال ثبت شده). این افزایش برای حفظ تعادل در صفحه داخلی-خارجی (فرونتال) بیشتر از صفحه قدامی-خلفی (ساژیتال) بود (به ترتیب با 910/2- t=، 009/0=p value و 331/2-=t و 031/0= p value ) نتیجه گیری: افزایش مقدار انتروپی بدست آمده، نشان دهنده تأثیر تمرینات بر روی بهبود تعادل در بیماران می باشد. در نتیجه، این نوع تمرینات به عنوان یک روش مداخله تأثیرگذار برای بهبود تعادل بیماران ام.اس پیشنهاد می شود.